Agressies van de hoofdhuid
EEN PERMANENT AANGEVALLEN HOOFDHUID – UITERLIJKE KENMERKEN
Regelmatige agressies zijn waarschijnlijk het tweede kenmerk van de hoofdhuid. Hoewel bijna alle huidverzorgingsroutines zachtheid als doel hebben, wordt de hoofdhuid constant – zelfs dagelijks – aangevallen door veelvuldige wrijving. Dit kan vrij intens zijn en op verschillende manieren ontstaan: te hard borstelen of kammen, te hard wrijven met een handdoek of zelfs te hard op de hoofdhuid wrijven tijdens het wassen van het haar.
De harde haarstructuur (cuticula: de buitenste, beschermende laag van de haarschacht) wordt bij langdurige wrijving op de hoofdhuid aangetast waardoor er 20 tot 30 keer meer hoorncellen zich onttrekken dan bij het haar wassen alleen.
Kort samengevat: in vergelijking met wrijving om de huid zachter te maken, resulteert wrijving in het haar en over de hoofdhuid in een typische scrubactie. En hoewel een dergelijke actie zeer nuttig is in bepaalde gevallen (bijvoorbeeld bij roos) om ongewenste cellen en schilfers te elimineren, vormt het ook een constante uitdaging voor de epidermale vernieuwing (het natuurlijke vernieuwingsproces van de huid).
Alle huidzones die te maken krijgen met permanente wrijving (handpalmen, voetzolen, …) vertonen een verdikking van de huid die een direct gevolg is van een versneld vernieuwingsproces van de opperhuid. De hoofdhuid is hierop geen uitzondering.
Bovenop deze agressies, werkt ook een intense (of te lange) blootstelling aan de hitte (100-150°C) van bijvoorbeeld een föhn uitdroging van de hoofdhuid in de hand, wat dan weer leidt tot een verhoogde schilfering.
Te onthouden:
Voor alle handelingen of hulpmiddelen voor het verzorgen van het haar dient zachtheid de absolute regel te zijn.
EEN PERMANENT AANGEVALLEN HOOFDHUID – MOEDER NATUUR
De bovenste laag van de hoofdhuid is een rijk en complex micro-ecosysteem dat dagelijks geconfronteerd wordt met epidermale (gerelateerd aan de opperhuid) of neurale (met betrekking tot de zenuwen) reacties. Het is een zone die constant bedekt is met zweet, talg en epidermale bijproducten die de overvloedige, residerende microbiële huidflora (bacteriën en gisten) ‘voeden’.
De aandoening roos, die het gevolg is van een onevenwichtig ecosysteem, is waarschijnlijk de beste illustratie van die onderlinge relaties.
Kort gezegd: de epidermis van de hoofdhuid wordt constant getriggerd en past zich aan door een versneld celvernieuwingsproces in te schakelen die in de histologie (weefselleer) wordt herkend door de dikte in vergelijking met andere huidzones en door een onregelmatige basale laag (kiemlaag) die een dikkere, doch losse, stratum corneum (de ‘dode’ hoornlaag) produceert. Dit is het geval bij zowat elk individu, ongeacht geslacht of etniciteit.
Te onthouden:
De hoofdhuid moet beschouwd worden als het perfecte voorbeeld van een ecosysteem met tal van biochemische, fysiologische en microbiologische interacties. Dergelijk inzicht is relevant voor cosmetische toepassingen (hygiëne, verzorging, verzachting, microbiële controle, ...).
Hoofdhuid & Haar
Kliniek
